Opa’s geweldige smaak voor goede schoenen
Een bijzonder kado voor de kleinkinderen
Mijn opa had bepaalde mijlpalen in het leven van zijn kleinkinderen die hij beloonde met een specifiek kadootje. Bij de geboorte kreeg elk kind een goud armbandje met zijn naam en de schakeltjes voor de maan, zon en sterren er aan. Bij de overgang naar de ‘eerste klas’ (lees: groep 3) kregen we allemaal een vulpen. Dat ik linkshandig was en daarmee mezelf compleet onderknoeide laten we maar even buiten beschouwing. Op ons twaalfde kregen we een rugtas voor de middelbare school, en bij het behalen van ons diploma wederom een pen, maar nu met naam en datum van afstuderen erin gegraveerd. Stiekem hoopte we meerdere malen op een laptop of een tablet, maar het was een rigide, maar schattig beleid wat hijvan zijn ouders had overgenomen. Hij had vroeger deze kado’s ook gekregen, dus daar werd niet vanaf geweken.
De eerste baan
Het eerste kleinkind maakte zijn middelbare school af, daarna zijn studie, en nam zijn diploma voor tandheelkundige in ontvangst. Opa kwam weer met een nieuw kado: nette schoenen voor onder een pak. Schoenen!? “Schoenen maken de man”, zei hij plechtig tegen mijn neef. Samen zouden ze naar de winkels gaan om een mooi paar nette herenschoenen uit te zoeken. Mijn neef was skeptisch: wat moest hij met zulke nette schoenen in een tandartspraktijk? Opa was echter dusdanig trots op zijn kado dat we er maar in mee zijn gegaan. Mijn nicht en zus kregen ‘mooie maar praktische’ hakjes die alle vier al gauw in een kast belandde: één werd zwanger, de andere werkte in een garage.
Afgestudeerd.. maar zonder opa.
Afgelopen najaar was ik aan de beurt. Door onder meer een tussenjaar, een mooie reis en een actieve rol in het bestuur duurde de hele studie wat langer dan gepland. Gevolg: opa is helaas voor het afronden van mijn studie na een kort sterfbed overleden. Ik heb er verder niet bij stilgestaan dat dit betekende dat ik mijn kans op een mooi paar schoenen misliep. Daarbij had ik niet echt het gevoel iets te missen, kijken naar het lot van de van opa ontvangen schoenen van mijn familie. Enfin, na het ophalen van mijn diploma hebben we bij mijn ouders thuis dit klein gevierd. Van mijn vader kreeg ik een envelop. En raad eens wat er in zat? Een waardebon voor Santoni herenschoenen! Mijn ouders hebben van zijn erfenis mijn kado betaald om de reeks van kadootjes aan kleinkinderen compleet te maken. Normaliter zeggen schoenenmerken me weinig, maar ik weet dat mijn vader hier ook een paar van heeft en er altijd enthousiast over is. Sterker nog: zijn eerste paar die hij van zijn opa ontving waren ook van dit merk. Het was toen net nieuw. Onderhand ben ook ik in bezit van een mooi paar bruine leren schoenen die als gegoten zitten. Bedankt opa!